ANNE’ME

A-A+

Pazar günü annelerimizin yani bizim günümüz.....

Annesi olanlar için zaten en büyük hediye bugünün  kendisi - Annesini kaybetmiş olanlar için ise geçmişe özlemle bakılan, yaşanmış hatıraların hatırlandığı, ancak  hüzünle geçirilen bir gün. O yüzden lütfen  halen sahip iken annelerimizin kıymetini bilelim, bilelim ki onları kaybettiğimizde içimizde pişmanlıkları barındırmayalım.

Keşkeler insanı içini kemiren mahveden bir hastalık gibidir, keşke dememek için sevdiklerimize sevgimizi yaşarken bolca gösterelim, tüm sevdiklerimizi hele ki yaşlılarımızı çok sevelim ve çokça şımartalım, korkmayın fazla sevgi den zarar gelmez. 

Ben bugün sizlere annemi anlatmak ve eski günleri yad etmek istiyorum. Annem benim her daim sığındığım  engin ve zengin limandır,  onu anlatması çok uzun sürer gerçi ama anlatmaya çalışacağım dilim döndüğünce tuşlarım basmama izin verdiğince. 

Benim annem deyim yerindeyse tam bir Osmanlı Kadınıdır. Çoğumuz biliriz kelimelere ihtiyaç duymayan anneleri, bir bakışı yeter,  yetmediyse bir cimdik zihni açmakta inanılmaz bir yöntemdir anında kendine getirir insanı ve elektrik çarmış gibi hissedersin o da yetmediyse bir terlik hemen aklımı başıma getirirdi anında:)

Yani annemin anlatma kabiliyeti gayet başarılı idi. Ben ki  beden dili eğitimi, işaret dili eğitimi ve hatırlayamadığım daha pek çok eğitim aldım fakat uygulama da  annem kadar başarılı  olamadım. Bir evlat olarak çok çabuk öğrendim annemin demek istediklerini:) 

Yanlış hatırlamıyorsam 14-15 yaşlarında bile halen bir güzel pataklardı beni hakkettiğimi düşündüğünde, anne yaa  kocaman oldum artık ben yaaa diye isyan edince de, sus bakim evlenene kadar döverim istersem derdi:) 
Hay ellerin dert görmesin  annem, sayende öyle dayanıklı yetiştim ki  , ne depresyonlara girdim ne de buluğ çağı nedir onu bildim. Sağlam bir duruşum varsa bu hayatta  sana aittir annem .

Öyle görsel olarak çok severek, şımartılarak, sarılarak ve öperek büyütmedi hiç birimizi. Zaten onların kuşağında bunları alenen yapmak ayıptı. Ama o evlatlarına olan sevgisini bunların dışında her türlü yollarla belli ederdi. Zor bir hayat sürdü dokuz  çocuğu tek başına büyütmek o zamanlar, fakirlik var tabii ki, koşullar çok ağır. Ama o her zaman savaşçı bir kadındı, zorlukların üstesinden hep geldi ve bizi dokuz çocuğunu tüm zorluklara rağmen doğru birer insan olarak büyüttü.

Hepimiz sağlam karakterlerimizi annemize borçluyuz bence
Annem den çok korkardım eli maşalı ve son derece dediğim dedik bir anneydi,  korkardım evet ama gene de yapacağımı yapardım o başka bir mevzu tabi:). 

İşte böyle bir ortamda kalabalık ve sevgi dolu bir ailede büyüdüm ben, büyürken kendi kendime isyan ediyordum tabi sıkça annemin bu huylarından bana gereksiz gelen bir sürü şey vardı neden ailenin erkekleri bu kadar şımartılmalıydı, neden kızlar hep hizmet etmeliydi, neden kızlar okumaya değil de ev işlerine ağırlık vermeliydi, neden, neden sorularım hiç bitmiyordu içimde. 
Ama anneme en kızdığım zamanlarda bile ona hep hayrandım bunu çok iyi biliyorum. Yetişme çağında geçirdiğim o zorlu yaşlarda bile benim annemin harika bir anne olduğunu biliyordum.

Umarım Annelerimizin bize katmış olduğu tüm değerleri bizde çocuklarımıza onlar kadar başarılı bir şekilde katarız. 

Seni seviyorum annem

Veee sizi seviyorumm Anneler

Anneler günümüz kutlu olsun :)