Kızım Yuvaya Başladı

A-A+

Babamızın aldığı ani bir kararla güzel kızım  kreşe başladı. Babamızla aynı fikirde değildim bana göre çocuğun kreşe başlama yaşı minumum üç buçuk olmalıydı.Eşime aldığı  bu kararda güveniyordum çünkü aldığı kararlarda yanıltmamıştı beni.

Yinede kendimce eksik olan çok şey vardı.Anneliğin verdiği içgüdüsel korumayla duygusal yaklaşıyordum.

Ama o daha çok küçüük!.. Kendi başına yemeğini bile yiyemiyor.Yemeğini yedirmemiz  belki 3 saat sürüyor üstü başı  batmış oluyor  zaten uyurken de bazı alışkanlıkları var mesela  biberonsuz uyumuyor, uyurken bebeklerini yanına alıyor, süt içerken masal dinlemek istiyor.

Kreşte kim ona bu kadar vakit ayıracak? Tüm  bunlar kreşte nasıl olacak sözlerime aldırmadan kızım kreşe başlamış oldu.Bu durumun kızımın gelişimine sağlayacağı faydaları düşünerek kalbullenmeyi tercih ettim.

 İlk günlerimiz tam bir faciaydı her sabah ağlayarak uyanmaları başladı.

Hayır anne okula gitmeyeceğim,  okul yok anne gibi cümleler kuruyordu ve sürekli ağlıyordu. Yuvadan güzel sözlerle bahsetmelerim kızmı ikna etmeye çalışmalarım hep sonuçsuz kalıyordu. Yaptığım şirinlikler yüz boyası gösterilerim tüm çabalarım boşa çıkıyordu içim yanarak bırakıyordum kızımı yuvaya her bırakmamda dudaklarını büzerek ağlama moduna giriyordu.İşte bu durum kahrediyordu beni

Artık birğün teslim bayrağını çekmek üzereyken okulun psikoloğunu aramak geldi aklıma teslim olmamam gerektiğini eğer pes ederseniz başarılı bir çocuk yetiştiremezssiniz gibi sözler söyledi.

1. ayımız böyle ağlamalarla ve itirazlarla bağırmalarla çığlıklarla  geçti.

2.Ayımızda   kızım düzgün cümle kurmaya başladı hatta konuşmaya başladı  cumartesi günleri anne neden bugün okula gitmiyorum? diye sorular soruyor arkadaşlarının isimlerini tekrar ediyor, hayali oyun kurma yeteneği gelişti, hayal dünyası inanılmaz geniş bir çocuk oldu.

Okulda ne yaşıyorsa anlatıyor okul sonrası konuşacak o kadar çok şeyimiz oluyor ki okuldan gelmesini dört gözle bekliyorum.Artık kendi yemeğini kendisi yiyor uyku saati geldiğinde itirazlarımız azaldı oyuncaklarını kendisi toparlıyor  hatta banyosunu bile refakat eşliğinde kendisi yapmak istiyor.

Tüm bu saydıklarım  2 ay öncesi benim için hayaldi artık tüm hepsi gerçek ve kızım bunları yapıyor . Yuva tecrübelerimi  anlatmak için çok erken biliyorum fakat kızımla bu süreci daha az hasarla atlatabilmek adına annelerin deneyimlerini anlatan forum sitelerinden faydalandım  bende az olsa da deneyimimi paylaşırsam belki bir annenin fikir edinmesine yardımcı olurum diye düşündüm yaşadığım deneyimleri sizlerle paylaşmak istedim.

TAVSİYELER

Kararlı Olmak

Tüm aileler, eğitime verdikleri önem çerçevesinde aldıkları kararın arkasında sebatla durmalı. Çocuklar, hayat hakkında tecrübesiz oldukları  için ebeveynlerinin her tavrı onlara rol  model teşkil eder. “Acaba çok mu önemliydi okul öncesi eğitimi?” veya “Yazık mı ediyoruz ki evladımıza? Hala ağlıyor!” gibi düşüncelerinizi çocuğunuz hemen hisseder. O da aynı şekilde düşünmeye başlar.

Çocuğunuza kararsızlığınızı hissettirmeyin. Çocuğunu bir kreşe yazdırmak isteyen aileler  kurumu gezmeye giderken çocuğu yanlarında götürmemelidir. Karar verdikten sonra çocukla birlikte gitmelidirler. Kurumu gezerken dikkat edilmesi gereken hususlar tuvaletlerin temizliği, kız ve erkek  tuvaletlerinin ayrı olması, yemeklerin içeriği örneğin günlük yemek mi yapılıyor orada mı yapılıyor dışarıdan mı destek alıyorlar  , yöneticinin mezuniyeti ve çocuğun öğretmeninin kaç yıldır o yaş grubuyla çalıştığına bakılmalıdır.

Kreş müdürünün okul öncesi eğitim mezunu olması, kurumda görev yapan hocaları ve çocukları değerlendirip yön verebilmesi önemlidir. Öğretmenin ise eğitim ile birlikte tecrübeli olması gerekir. Yardımcı öğretmenlerin de çocuk eğitimini dışarıdan herhangi bir kurstan değil lise ya da üniversite yoluyla edinmiş olması gerekir.