Kategoriler

Bir Çocuktan Sesleniş

Bir Çocuktan Sesleniş

Cennet annelerin ayaklarının altındadır derler. Ne mutlu bana ki cennete en yakın yerde yaşıyorum ve meleğimi en yakından tanıma fırsatı buluyorum. Ben bu meleğe “anne” diye sesleniyorum. Bazen o kadar çok anne diyorum ki sinir olabiliyorsun ama içten içe anne sesinin sana ait olduğunu bilmek hoşuna gitmiyor değil, biliyorum. Hangi anlarda seni sinirlendiriyorum tam bilmiyorum ama bakışından, gözlerinde ki hafif kızarıklıktan bir şeylere kızmış olduğunu fark edebiliyorum. O zamanlar biraz cadı olmuyor değilsin hani; işte ben bu tatlı cadı ya “anne” diye sesleniyorum. Şu koruma içgüdün bazen fazla gelse de bana, güvenmiyor musun diye isyan etsem de; savunma olarak sana güveniyorum etrafa güvenmiyorum gibi klasik laflar duysam da... Her şeyi beni korumak için yaptığını bilmek güzel, etrafımda dolaşan bir koruyucu meleğin olması da güzel. İşte ben bu meleğe de “anne” diyorum. Gözlerimdeki heyecanı anlayabildiğin için, üzüldüğümde yüzüme ne olduğunu anlamak için uzun uzun baktığın için, ben hiçbir şey anlatmasam da ben anladım bakışı atabildiğin için “anne” diyorum sana. Şu anneler hisseder lafı var ya, o kadar çok inanıyorum ki. Hani sanki görünmez bir iple bağlıymışız gibi hissediyorum. Bağımlılık gibi, sesini duymadan yapamam ben mesela. Bağımlılık diyorum ya işte; ben bu bağımlılığa da “anne” diyorum. Bir şeyin olduğunu, canının sıkkın olduğunu duruşundan anlayabiliyorum. Senin gibi bakarak çözme yeteneğim henüz gelişmediği için mecbur “anne neyin var?” diye soruyorum verdiğin ‘Yok bir şeyim!’ cevabına tatmin olmadığım için defalarca defalarca, ta ki öğreneseye kadar soruyorum. “Hep mi gülmek zorundayım, yorgun olamaz mıyım?” diyorsun ya hani… Kahramanlar yorulmazmış. Sen de benim evi temizlediğin için külkedim, bize sürekli baktığın için pamuk prensesim, bazen Tom'um bazen Jerry'm değil misin? Bu yüzden yorulamazsın. Bu yüzden hep mutlu görmeliyim seni. Hem bilmiyor musun sen çocuklar annelerini örnek alırlar. Somurtarak mı gezeyim yani şimdi? Bu yüzden gülmelisin. Kahramanım olduğun için… Batman değilsin belki, ama bizim evdeki benim Batman'ım olabilirsin ve işte ben bu kahramana “anne” diyorum…

Nasıl oluyor da usanmadan dağınıklığımı toplayabiliyorsun anlamıyorum. Ve kaybettiğim neyimi sorsam cevap verebiliyorsun? Bana ait bir sözlük ya da bazen kullanım klavuzumun falan olduğunu düşünüyorum. İşte ben bu sahibime “anne” diye sesleniyorum. Yaşamım boyunca of demeyecek kim var diye düşünüyorum, galiba bir isim geliyor aklıma ve ben ona “anne” diyorum. Az biraz gaddar olmakla suçlarsın ya beni, sulu gözlü sakızım. Dayanamayacağım nadir şeyler de vardır elbet, mesela bir damla gözyaşın. Ben o damla için Dünya'yı yerinden bile sallayabilirim. Hem masalların sonu hep mutlu biter bilmez misin? Yani ben sulu gözümün ağlamasını değil, gülmesini isterim. Kulaklarımda ''uyy'' sesi çınlasın. He illa akacaksa, fazla gülmekten aksın gözyaşın. Kimsenin ne seni ne de içinde ki beni üzmesine izin verme. O kadar iyisin ki… Sen yapamazsın bunu ama merak etme ben yaparım, ben korurum içimdeki kahramanı.

''9 ay taşıdım ben seni'' derler ya, hani o zamanlar bir bedende iki canmışız, bir bütünmüşüz ya… Hiç de ayrıldığımızı düşünmüyorum. Bak aynaya… Sana benziyor olmak bile gurur veriyor bana; işte ben bu aynı olduğum kadına “anne” diyorum… Bilirsin neden kardeşim olmasın diye tutturduğumu. Kıskancımdır. Hayatımdaki en önemli kadına sahip benden başka bir kişi daha var zaten, bir başkasına gerek yok… Hem benden başkası “anne” diye seslense nasıl dayanabilirim ki buna. Bu paylaşamadığım kadına, işte sadece ben gururla “anne” diyorum..

Başkalarına yavrum, evladım demene de uyuz olmuyor değilim hani. Paylaşamıyorum ne yapayım. Düşünüyorum da, senden bir tane daha yok. Haklıyım yani sadece bana ait olmanı istemekle. Ve mutluyum böyle olduğu için. Hayatımın diğer yarısı olduğun için, kalbimin diğer yarısı sende attığı için. Mutluyum işte… Beni sevdiğin için... Sadece bana “kuzum” diye seslendiğin için... ‘Çocuğunuz var mı?’ sorusuna bir tane derken senin de bir tanen olduğumu bildiğim için… Hayatım boyunca en yüksek mertebeye ulaşmak için çırpınmayacağım tek yerin kalbin olduğunu bildiğim için... Mutluyum işte...

Sizin çocuğunuz olarak doğmak elimde değildi. Ama seçme hakkım olsaydı, sizden başka kimsenin çocuğu olmak istemezdim… Hayatımda gördüğüm, tanıdığım, duyduğum, duymadığım… Yeryüzündeki en iyi aileye sahip olmaktan gururluyum… Yeryüzünde ki en iyi anneye de ben gururla “anne” diyorum. Sıradan gibi dursa da ben hayatımda kullanabileceğim en değerli kelimeyi her gün fark etmeden yüzlerce kez kullanıyorum…

 

4.5 5 2
YORUM YAP ve PUANLA
YORUMLAR
  • Çok beğendim,severek okudum,saygılar...Azize İlknur Kavrar